Φέτος στα ταξίδια μας με τα παιδιά, έκανα κάτι που δεν έχω ξανακάνει: συνέχισα την προπόνηση που κάνω και στην Αθήνα: τρέξιμο μέρα παρά μέρα!
Πώς τα κατάφερα; Και γιατί αποφάσισα να συνεχίσω να τρέχω, αντί να χουζουρεύω τα πρωινά, τόσο στο στη Λευκάδα και στα Τζουμέρκα;

Διαβάστε επίσης:

Πώς κάνω γυμναστική με τα παιδιά στο σπίτι

Πώς τρώω σωστά όταν ταξιδεύω, σε 5 βήματα

Τι τρώμε όταν ταξιδεύουμε με τα δίδυμα

Πώς έφτιαξα το σώμα μου μετά τον αποθηλασμό (και την καραντίνα)

Πώς και δεν το έχω ξανακάνει;

Παρόλο που η γυμναστική που κάνω τα τελευταία 10 χρόνια εύκολα μπορεί να γίνει όπου και να είμαι, πρώτη φορά φέτος συνέχισα την προπόνησή μου και στα ταξίδια μας. Η διαφορά είναι ότι φέτος η προπόνησή μου είναι τρέξιμο, που έχει και κάποιο sightseeing ενδιαφέρον. Ενώ μέχρι πρόσφατα η προπόνησή μου ήταν kick boxing μέσα από online videos. Το οποίο μπορώ να το κάνω παντού. Θεωρητικά. Γιατί πρακτικά, είναι λίγο στάσιμο και καθόλου… ταξιδιάρικο. Δεν μου έκανε κέφι ποτέ. Προτιμούσα να κάνω πιο φυσική άσκηση στα ταξίδια μου, μιας και είμαι έξω πολύ ούτως ή άλλως. Και το τρέξιμο είναι πολύ φυσική άσκηση!

Πώς τα κατάφερα;

Πρώτη φορά λοιπόν πραγματικά γυμνάστηκα σε ταξίδι μου. Οκ, μπορεί να περπατάμε πολύ, να πεζοπορούμε, να κολυμπάμε, αλλά φέτος, μαζί με όλα αυτά, έτρεχα και 5 χιλιόμετρα μέρα παρά μέρα!
Πώς τα κατάφερα;
1. Καταρχάς, ήθελε πολλή σκέψη και προετοιμασία ψυχολογική. Ότι αυτό το πρωινό ξύπνημα θα το συνεχίσω, παρόλο που θα είμαι “διακοπές”. Ότι θα πρέπει να έχω μαζί μου ρούχα και αθλητικά παπούτσια.
2. Επίσης, ήθελε διατροφική προετοιμασία. Εφόσον θέτω τον εαυτό μου σε επιπλέον άσκηση από την ήδη υπάρχουσα σε ένα ταξίδι, ήξερα ότι θα φάω παραπάνω υδατάνθρακες απ’ ό,τι συνήθως. Καθόλου άσχημα δηλαδή! Πρώτο βράδυ στη Λευκάδα, γαριδομακαρονάδα. Πρώτο πρωί στη Λευκάδα, 5 χιλιόμετρα!
3. Το τρίτο που χρειάστηκε να κάνω ήταν αν βάλω ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα. Δεν μπορούσα ούτε ήθελα να τρέχω καθημερινά. Αλλά το μέρα παρά μέρα αποδείχτηκε πολύ εφικτό.
4. Πώς τα κατάφερα τελικά; Το πρώτο πρωί στη Λευκάδα, το ρολόι μου χτύπησε στις 7:00. Μαμά είμαι, έχω κάνει και χειρότερα. Σηκώθηκα και όλοι οι άλλοι ακόμα κοιμούνταν. Πολύ ωραία. Βγήκα έξω, ήταν ένα απίθανο πρωινό στο νησί. Μέναμε στη Βασιλική, στην οποία υπάρχει ένας παραθαλάσσιος πεζόδρομος, ένας δρόμος ήπιας κυκλοφορίας (χωρίς ψυχή το πρωί) και ένα λιμανάκι πεζοδρομημένο, συνολικού μήκους 2+ χιλιομέτρων. Ό,τι πρέπει δηλαδή. Άρχισα ζέσταμα και συνάντησα άλλους 3 δρομείς τα πρώτα 5 λεπτά, 7 ποδηλάτες και ακόμα 5 δρομείς τα επόμενα 10.
Ήξερα ότι αυτό μπορώ να το κάνω καθημερινά. Αλλά ότι πρέπει και να κοιμηθώ λίγο 😉

Γιατί έβγαινα για τρέξιμο στο ταξίδι μας φέτος;

Η ιδέα ξεκίνησε στο πρώτο μας φετινό ταξίδι, τον Ιούνιο στο Κυπαρίσσι. Δεν είχε πεζόδρομο. Είχε όμως έναν παραθαλάσσιο δρόμο, ο οποίος σε κάποια σημεία είχε φοβερή θέα στη θάλασσα, σε άλλα ήταν πάνω στην παραλία και σε άλλα έμπαινε μέσα σε κάτι πολύ γραφικές πλακόστρωτες γειτονιές, συνολικού μήκους 2,5 χιλιομέτρων. Ό,τι πρέπει δηλαδή! Όταν το αντιλήφθηκα, σκέφτηκα τι ωραία που θα ήταν να έχω φέρει τα αθλητικά μου. Να τρέχω, να βγάζω φωτογραφίες τα τέλεια τοπία και να τελειώνω με μια βουτιά σε αυτά τα απίστευτα νερά.
Και έτσι αποφάσισα ότι στη Λευκάδα και στα Τζουμέρκα δεν θα αφήσω την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη. Το έκανα συνολικά 4 πρωινά στις 9 ταξιδιωτικές μέρες και ήταν τέλεια κάθε φορά. Στη Λευκάδα μάλιστα, έκανα και ρεκόρ! Γιατί είναι ωραία να τρέχεις στη φύση. Ακόμα πιο ωραία να τρέχεις πλάι στη θάλασσα!
1. Κέρδισα ώρες μόνη μου. Πολύτιμες ώρες. Τα παιδιά και ο Κώστας δεν είχαν ξυπνήσει ούτε μία φορά την ώρα που εγώ γυρνούσα απ’ το τρέξιμο. Έκανα μπάνιο ανενόχλητη. Έπινα έναν καφέ και έτρωγα το πρωινό μου μόνη μου. Έχοντας “γεμίσει το ποτήρι μου”, έχοντας κάνει κάτι όμορφο για μένα και το σώμα μου, ήμουν μια πολύ πιο υπομονετική μαμά τις υπόλοιπες ώρες.
2. Είχα κάποιες ώρες δροσιάς. Έχει πολλή δροσιά το πρωί. Και σκιά.
3. Συνέχισα την προπόνησή μου. Γύρισα Αθήνα και συνεχίζω να σπάω τα ρεκόρ μου.
4. Δεν πήρα (πολλά) κιλά στο ταξίδι μου. 1,4 μόνο 😉
5. Έκανα sightseeing μόνη μου και έβγαλα πολύ ωραίες φωτογραφίες στο πρωινό φως.
6. Είχα την ευκαιρία να εξερευνήσω τις περιοχές που μέναμε σε περισσότερο βάθος και πιο σύντομα απ’ ό,τι με τα παιδιά και με κόσμο.
7. Εκτίμησα περισσότερο την άσκηση στα ταξίδια και επεδίωξα περισσότερο από ό,τι σε άλλα μας ταξίδια να περπατάνε και τα παιδιά πολύ.

Είχε κάτι αρνητικό η εμπειρία;

Φυσικά, αλλά ευτυχώς όχι κάτι σοβαρό. Στον γυρισμό στο ξενοδοχείο μας στα Τζουμέρκα, πέτυχα κοπάδι πρόβατα. Δεν είδα βοσκό και ευτυχώς δεν πέτυχα τσοπανόσκυλα. Αλλά θα μπορούσε να είναι πολύ ζόρικη εμπειρία. Περιττό να πω ότι τα τελευταία 400 μέτρα ανηφόρα τα έκανα σπριντ για να μπω στο κατάλυμα…

Θα το ξανακάνω;

Μακάρι να είμαι καλά και να συνεχίσω να τρέχω.
Μακάρι να γίνουν ασφαλή τα ταξίδια στο εξωτερικό.
Ανυπομονώ για το πρώτο μας city trip σε κάποια όμορφη ευρωπαϊκή πόλη. Να σηκωθώ πριν απ’ όλους, να φορέσω τα αθλητικά μου και να τρέξω στα τέλεια πεζοδρόμια ενός ρομαντικού ιστορικού κέντρου.
Ανυπομονώ για το πρώτο μας ταξίδι εκτός Ευρώπης. Να ξυπνάω το πρωί και να τρέχω σε κάποια έρημο (Wadi Rum, σε έχω βάλει στο μάτι) ή σε κάποια εξωτική παραλία.
Το πρωινό φως, οι άδειοι δρόμοι και το γρήγορο sightseeing που μόνο τρέχοντας πρωί μπορείς να πετύχεις σε συνδυασμό, είναι νομίζω το κλειδί για ένα ακόμα καλύτερο travel blog, σωστά; 😉

Σε αυτή μου την προσπάθεια, σύμμαχός μου είναι το ρολόι Garmin (έχω το Vivomove S3), το οποίο καταγράφει όλη μου την προπόνηση με κάθε λεπτομέρεια.