Κάποτε είχα γράψει αυτό ένα άρθρο για το πώς να μαζέψεις χρήματα για ταξίδια και είναι ακόμα το πιο πολυδιαβασμένο του blog.
Τίποτε από αυτά που είχα γράψει τότε, άτεκνη ακόμα, δεν ισχύει. Γιατί όλα αυτά που τότε με χαρά μπορούσα να στερηθώ προκειμένου να ταξιδεύουμε 5 φορές τον χρόνο στο εξωτερικό, είναι οι μικρές απολαύσεις μου τώρα που έγινα μαμά διδύμων. Είναι οι καθημερινές στιγμές που κάνουν τη ζωή κάθε γονέα, δική του.

Όχι. Θα πάρετε καφέ ή και φαγητό απ’ έξω αν αυτό σημαίνει ότι έχετε πιο πολύ χρόνο με τα παιδιά σας ή αν είναι αυτή η μικρή απόλαυση/ανάπαυλα/ξεκούραση της ημέρας. Θα πάτε γυμναστήριο αν αυτή είναι η μόνη σας διέξοδος από τη μητρότητα. Θα πάτε σινεμά για να ξεσκάσετε και να ζήσετε όμορφα ως ζευγάρι. Θα μετακινηθείτε στην πόλη με το αυτοκίνητο, αν έτσι γλιτώνετε χρόνο για να επιστρέψετε στην οικογένειά σας.

Έχω διαβάσει αντίστοιχα άρθρα από family travel bloggers του εξωτερικού, οι οποίοι διατείνονται ότι αγοράζουν τα πάντα με κουπόνια, πουλάνε τα πράγματά τους και, φυσικά, στερούνται από παντού: αγοράζουν second hand ρούχα, δεν βγαίνουν ποτέ, τρώνε πάντα στο σπίτι, δεν πάνε γυμναστήριο και ψωνίζουν από το φτηνότερο σούπερ μάρκετ της πολιτείας.
Σίγουρα αυτό είναι μια καλή λύση για να μαζέψετε χρήματα για ταξίδια.

Αυτές όμως τις μικρές, καθημερινές συνήθειες εγώ προσωπικά τις θεωρώ απαραίτητες καθημερινές πολυτέλειες.
Οπότε έπρεπε να βρω λύσεις αλλού.

Τα ταξίδια με παιδιά είναι ακριβά, ας ξεκινήσουμε από αυτό. Βέβαια, υπάρχουν λύσεις να γλιτώσετε μεγάλα έξοδα και να ταξιδέψετε οικονομικά, ακόμα και στο εξωτερικό και τις έχω γράψει όλες εδώ:

Πώς να ταξιδέψετε οικονομικά στο εξωτερικό με τα παιδιά

Για να φτάσετε όμως να κλείσετε αυτά τα… οικονομικά αεροπορικά, πρέπει κάπως κάπου να έχετε λεφτά στην άκρη. Να πώς το καταφέρνουμε εμείς:

1. Επιλέγουμε δημόσια εκπαίδευση

Είμαστε τυχεροί, γιατί μένουμε σε ένα καλό προάστιο της Αθήνας, όπου οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί είναι εξαιρετικοί. Έχουν ίδιες ή καλύτερες εγκαταστάσεις από τους ιδιωτικούς σταθμούς εδώ κοντά, πολύ προσωπικό (μία δασκάλα ανά 4 παιδιά), εξαιρετικό φαγητό, σχολικό και πολύ καλές δασκάλες. Προτιμάμε λοιπόν να μπούμε στη διαδικασία των αιτήσεων, από το να δώσουμε 700-1200€ τον μήνα (ναι, τόσο είναι για δύο παιδιά). Κάποια από αυτά τα λεφτά θα πάνε στην παιδαγωγό που με βοηθάει με τα δίδυμα και τα υπόλοιπα πάνε στην άκρη.

2. Τους μιλάω στα αγγλικά

Από τότε που γεννήθηκαν, πάνω κάτω. Έχει τα αρνητικά του αυτό βέβαια. Έχει όμως και τα καλά του: δεν χρειαζόμαστε αγγλόφωνο παιδικό σταθμό (κοστίζουν παραπάνω), ούτε κοπέλα να τους μιλάει στο σπίτι για να μάθουν. Με αυτό τον ρυθμό, δεν θα χρειαστούν ούτε φροντιστήριο. Και τώρα, αλλά και μακροπρόθεσμα, γλιτώνουμε πολλά χρήματα.
Μου γράφετε συχνά ότι αυτό δεν μπορούν να το εφαρμόσουν όλοι. Συμφωνώ. Υπάρχει κι άλλη λύση όμως και είναι ιδιαιτέρως ταξιδιάρικη. Αντί για φροντιστήριο, κρατήστε τα λεφτά σας για ταξίδια, που περιλαμβάνουν μαθήματα της τοπικής γλώσσας για παιδιά. Γίνονται σίγουρα στην Αγγλία και στη Γαλλία, εδώ και χρόνια.

3. Δουλεύω από το σπίτι

Λίγο το blog, λίγο η δουλειά μου (είμαι γλωσσολόγος), συνεισφέρω στο οικογενειακό εισόδημα, χωρίς να λείπω από το σπίτι. Εγώ πάω τα παιδιά στον παιδικό (γλιτώνουμε τα έξοδα του σχολικού), εγώ τα φέρνω (γλιτώνουμε sitter). Εγώ μαγειρεύω, εγώ καθαρίζω (γλιτώνουμε και τα έξοδα γυναίκας, μιας και εγκέφαλος του νοικοκυριού είμαι εγώ). Εννοείται ότι έχω βοήθεια καθημερινά, γιατί αλλιώς θα τρελαθώ και για να προλαβαίνω να δουλέψω. Αλλά αυτή η βοήθεια είναι προαιρετική. Αν δούλευα 8ωρο εκτός σπιτιού, ο μισθός μου θα πήγαινε σε ιδιωτικούς παιδικούς και νταντάδες.

4. Mένουμε σε μικρό σπίτι

Ένα διαμέρισμα 92 τμ στον πρώτο όροφο. Θα ήθελα πολύ να έχουμε αυλή, χολ, ένα δωμάτιο για το κάθε παιδί και ένα γραφείο για μένα. Για να το καταφέρουμε αυτό, θα πρέπει να μην φεύγουμε εκτός Αθηνών επί χρόνια. Ή να βρω 8ωρη απασχόληση, που ακόμα κι αν ο μισθός μου δεν πηγαίνει σε ιδιωτικούς παιδικούς και νταντάδες, δεν θα είμαι στο σπίτι για να απολαύσω τον έξτρα χώρο που αγοράσαμε. Ή να βρούμε σπίτι εντελώς εκτός πόλης. Και να χρειαστεί να αγοράσουμε δεύτερο αυτοκίνητο, με ό,τι έξοδα αυτό σημαίνει (ναι, κυκλοφορώ πεζή ή με ποδήλατο ακόμα).

5. Ψωνίζουμε οικονομικά ρούχα

Αρνούμαι να δώσω 50€ για κάθε μπλουζάκι των διδύμων, όταν μπορώ να δώσω 4€. Ή 14€. Απλά

6. Πάμε βόλτα κάθε μέρα και γλιτώνουμε από το γυμναστήριο

Γράφτηκα γυμναστήριο για πρώτη φορά μετά το 2009, όταν τα δίδυμα έγιναν 2 ετών. Είχα φρικάρει και ήθελα διεξόδους. Μέχρι τότε, είχα καταφέρει να κρατήσω γραμμή, πηγαίνοντάς τους βόλτα με το διδυμοκάροτσο κάθε μέρα, χειμώνα-καλοκαίρι.

7. Περνάμε χρόνο έξω, αντί για playrooms κ.λπ.

Τα δίδυμα δεν έχουν πάει ποτέ σε παιδότοπο. Η πρώτη μας φορά ήταν στην Αγγλία. Γιατί να πληρώσω 10€/παιδί, ενώ μπορούμε να πάμε στις κούνιες; Άσε που κυκλοφορούν μικρόβια σε εσωτερικούς χώρους.

8. Τα δίδυμα δεν έχουν καμία δραστηριότητα

τύπου κολυμβητήριο κ.λπ. Και ούτε θα έχουν, ούτε ως παιδιά ή έφηβοι, εκτός αν εκφράσουν οι ίδιοι πραγματικό ενδιαφέρον. Η προτεραιότητά μας ως γονείς είναι το ελεύθερο παιχνίδι, ο ελεύθερος δημιουργικός χρόνος, ο χρόνος έξω, το παιχνίδι ξανά. Μακροχρόνιες έρευνες έχουν αποδείξει περίτρανα και χωρίς κανένα περιθώριο αμφιβολίας ότι τα παιδιά χρειάζονται ελεύθερο χρόνο, χωρίς πρόγραμμα και χωρίς υποχρεώσεις. Έτσι, εντάσσονται στο σχολείο καλύτερα. Κοινωνικοποιούνται ομαλά. Δεν καταλήγουν κουρασμένοι, καταπιεσμένοι έφηβοι. Ο ελεύθερος χρόνος και η παιδικότητα χωρίς δραστηριότητες έχει αποδειχτεί ότι μειώνει τις πιθανότητες για ΔΕΠΥ.

Και όπως είχα γράψει και στο άτεκνο αντίστοιχο άρθρο μου, ο καθένας επιλέγει πού θα επενδύσει τα λεφτά του και πού όχι. Αν προτεραιότητά σας είναι ο ιδιωτικός παιδικός σταθμός, μην με ακούτε καν. Αλλά για να είστε εδώ και να διαβάζετε αυτό το άρθρο, αισθάνομαι ότι έχετε μια δίψα που δύσκολα σβήνει. Και ότι κάνετε κι εσείς ό,τι κι εμείς.

Αν όχι, τι άλλο κάνετε για να μαζέψετε χρήματα για οικογενειακά ταξίδια;

Η φωτογραφία είναι στο Pelion Homes.